Այո, շատ երկար լռեցի, շատ՜ երկար... Ինչ որ կատարվում է Հայաստանում` կարող եմ ասել , որ երեւակայությունից վեր է ու ոչ թե լռել, այլ ժայթքել կարելի է: Ամեն օր հետեւում եմ բոլոր հեռարձակվող լուրերին ու մամուլին: ճիշտ է, երկար տարիներ Եվրոպայում եմ, բայց դա չի խանգարում, որ ապրեմ Հայաստանի թե լավ, թե վատ հոգսերով: Ինձ համար շատ թանկ է իմ երկիրը. ես կասեի` ոչ միայն ինձ համար: Կարող եմ ասել, որ շատ- շատերս հարկադրված ենք առայժմ մեր թանկ ժամանակը մեռցնել օտար հողում, որովհետեւ մեր ուսերին կրում ենք մեծ ծանրություն եւ պատասխանատվություն Հայաստանում ապրող հարազատների կյանքի, գոյատեւման, ուսման...մի խոսքով ամեն ինչի համար` հոգ տանելով հաճախ ոչ թե մեկ, այլ երկու, երեք ընտանիքնե ... Читать дальше »

      Նախ խորին շնորհակալություն եմ հայտնում "ԱԶԳ"-ին, որն ընթերցողին հնարավորություն է տալիս անմիջական կապ հաստատել մեր պետական այրերի հետ: 
Երկար տարիներ ապրելով Եվրոպայում հույժ կարեւոր եմ համարում աճող սերնդի հայապահպանման հարցը։ Այսօր, երբ անկախությունից ի վեր շատ ընտանիքներ կամա, թե ակամա հայտնվեցին սփյուռքում, ինչու՞ հմուտ, բանիմաց մանկավարժների չհրավիրել, որպեսզի գոնե շաբաթական 2 օր' շաբաթ, կիրակի 1 ժամյա դասընթացներ անցկացվեն հեռուստացույցով, որ սփյուռքում աճող սերունդը գոնե տառաճանաչ դառնա, հայերեն գրել կարդալ կարողանա: Հաճախ ենք արտահայտվում, որ ազգին որպես ազգ պահողը լեզուն է, հայ գիրը: 
Մեր մայրենին այսօր մեռնում է, սփյուռքում. օտար լեզուն հաղթական մտնում է հայ ընտանիք: Խոսքերս կուզեի ընդունեիք որպես ահազանգ ու հրավիրեիք հմուտ մասնագետներ, որոնք օգտվելով այսօրվա զարգացած հեռուստատեսության հնարավորություններից, կկարողանան գեղարվեստորեն ու դյուրին մատուցել մեր մայրենին, որպեսզի Մեսրոպյան լեզուն հավերժ գոյատեւի' որտեղ էլ ապրելիս լինենք: Հարկ է, որ հ ... Читать дальше »

ՍՈՆԱ ԱՐՇՈՒՆԵՑԻ, ԲՐՅՈՒՍԵԼ
Ես ուզում եմ դիմել մի ցավոտ հարցի շուրջ, հարցի, որի հիմնավորված պատասխանն ակնկալում է ոչ միայն տողերիս հեղինակը, այլ բոլոր մեր այն հայրենակիցները, ովքեր դարձան ՀՀՇ-ի կազմակերպած սպիտակ եղեռնի զոհերը. կամա-ակամա հայտնվեցին սփյուռքում ու հայրենիքում պիտակավորվեցին վիրավորական \"լքողներ\", \"դավաճաններ\" բառերով: Ոչ ոք խորհրդարանում չարտաբերեց այն միտքը, որ եթե այդ լքողները գումարով չապահովեն իրենց հարազատներին, բարեկամներին... արդյոք արտագաղթն ավելի մեծ չափեր

ՍՈՆԱ ԱՐՇՈՒՆԵՑԻ, ԲՐՅՈՒՍԵԼ, 2006-29-11
Լինելով դաշնակցական կուսակցությունից, ի՞նչ կարծիքի եք Ալվարդ Պետրոսյանի այն հայտարարության մասին, որ \" Ֆրանսիան Հայոց ցեղասպանության օրենքն ընդունեց իր իսկ շահերից ելնելով\": Արդյոք այս հայտարարությունը ներկուսակցական խոսակցության առարկա չդարձավ: Եթե Դաշնակցությանը պետք չեն նման որոշումները, ինչու՞ համար ենք աշխարհով մեկ լծվել \"Հայ-դատի\" սուրբ գործին, երբ այդքան մեծ ջանքերի գնով հաջողված հաղթանակը հետո դառնում է քննադատությունների ու վերլուծությունների առարկա: Իհարկե, այդքան ցավալի չէր ընդունվի այս մեկնաբանությունը, եթե այս բառերը չհնչեին դաշնակցական կուսակցության անդամի շուրթերից: ՈՒ իմ երախտագիտությունն եմ ուզում հայտնել նվիրյալներին, որոնց հետ այստեղ\' Բրյուսելում ես շփվում եմ ու առանձնապես \"Հայ-Դատի\" նվիրյալ Հիլդա Չոբոյանին, որի մեծ ջանքերի շնորհիվ է, որ Եվրոպայում թափ է առնում Հայոց Ցեղասպանության ճանաչումը: Փառք ու պատիվ նրանց, ովքեր իրենց նվիրվածությունը առ հայրենիք գործով են ապացուցու ... Читать дальше »

    «Գիտցիր, որ ամեն ինչի վերջը կա, եւ մեր հայ դատին ճշտումն ալ մեր իրավունքով պիտի վերջանա: Մենք պիտի հաղթենք, այո», սրանք տողեր են Հրանտ Դինքի նամակից, որ նա գրել է մեր կայքէջի մշտական ընթերցող ու մասնակից Սոնա Արշունեցուն ամանորյա նրա շնորհավորանքին ի պատասխան: 
Ստամբուլի «Ակօս» թերթի խմբագիր Հրանտ Դինքի սպանությունը դեռ երկար վերլուծությունների ու մեկնաբանությունների նյութ կլինի, իսկ Եվրոմիության ճանապարհը բռնած Թուրքիայի համար հաստատապես քաղաքական նոր անախորժությունների մեկնարկ դարձավ: Հրանտ Դինքի սպանությանն անդրադարձան նաեւ «Ազգի» կայքէջի ընթերցողները, որոնց մի քանի ուշագրավ դիտարկումները հարկ ենք համարում ներկայացնել: Առանձնացրել ենք այն կարծիքները, որոնք վերաբերում են ողբերգությանը հայ հասարակության արձագանքին, հակադրելով նույն իրավիճակում թուրքական կառավարության ու ժողովրդի արձագանքին: Դիտարկումներ, որ անպայման բոլորիս խորհելու նյութ պիտի տան նման իրավիճակներում մեր անառողջ վարքագծի մասին, երբ «թուրքի ձեռագիրը չի փոխվել», «Դինքն էլ մի հերթական զոհ էր» ... Читать дальше »

Համաձա՞յն եք ինձ հետ, որ մեր ընդդիմադիրների մոտ բացակայում է ընտրական տարրական կուլտուրան: Բոլոր քաղաքակիրթ երկրներում ընդունված է՝ պարտվողը հաշտվում է իր պարտության հետ ու ողջունում է հաղթող կողմին։ Իսկ մեր ընդդիմությունը նորից հեղափոխական կոչեր է անում ու կասկածի տակ դնում ընտրությունների արդյունքները։ Կփորձեմ պարզաբանություններ տալ իմ ըմբռնումների շրջանակներում, թեև սփյուռքը ձայնից զրկված է՝ խոսքս ընտրելու ու ընտրվելու իրավունքի մասին է, բայց կարծեմ գոնե մեկնաբանելու իրավունք դեռ ունենք: Ուշի-ուշով հետևելով ողջ քարոզարշավի ընթացքին՝ շատ ընդդիմադիրներ գերազանցեցին սոցիալական ասպեկտին վերաբերող խոստումների հնարավոր ու անհնարի սահմանները՝ կարծիք ստեղծելով, որ մեր ազգը միայն ստամոքսը լցնելու համար է ապրում: ժողովուրդը, ճիշտ է, բոլորին էլ սրտաբաց է ընդունում՝ աղ ու հացով, ծափ ու ծիծաղով... հայկական հյուրնկարություն է՝ չենք ուզում, որ մեր տուն այցելած մարդը կոտրված սրտով հեռանա, բայց ժողովրդի սրտից հարցրու: Այստեղ են ասել. «Ճտերն աշնանն են հաշվում»: Զարմանալի ոչինչ չկ ... Читать дальше »

Մատենադարանի վերաբյալ կրկնվող հարցադրումները ներկայացնում ենք խմբավորված. «ԱԶԳ» 
ՍՈՆԱ ԱՐՇՈՒՆԵՑԻ ԲՐՅՈՒՍԵԼ, sona_arshuneci@yahoo.fr, 2007-05-07
- ՀԱՐԳԵԼԻ ՊԱՐՈՆ ՆԱԽԱՐԱՐ 
Հեռուստատեսությամբ լսելով Դավիթ Հովհաննեսի մեկնաբանությունները մատենադարանի մեր ազգային հարստությունը համարվող անտիկ ձեռագրերը յուրացնելու "ՀԻԼԼի" դավադիր խաղերի /որի տակ թաքնված են մեզ կողոպտելու հստակ մտադրություններ/, ինչպես նաեւ "Առավոտում" կարդալով Գոհար Հակոբյանի հունիսի 29-ին եւ հուլիսի 3-ին հեղինակած հոդվածները մատենադարանի ձեռագիր մատյանների թվայնացման մասին, խոստովանեմ, աչքերիս չէի հավատում. "Մինչ ԿԳ նախարար Լեւոն Մկրտչյանը նրանց քննադատում էր միայն իրեն հայտնի չափանիշներով «Հիլլի» «փայլուն» գործարքին ընդդիմանալու համար՝ «Դե գնացեք ձեր ձեռագրերը գրկեք ու ձեր սարերում մնացեք հայտարարությամբ» («Դռնփակ քննարկում է»` «Առավոտ», 24.05.2007)" 
Ես միշտ համակրել եմ Դաշնակցական կուսակցությանն ( անգամ ցանկություն հայտնել անդամագրվել) իր հայրենասիրական կեցվածքի, դիրքորոշումների, անցած ուղու. ... Читать дальше »

Երևում է լավ տեղեկացված չեք հրիաների ով լինելուն. Այդքան փոքր տեղով ունենալով ֆինանսական մեծ ռեսուրսներ,  անգամ Ամերիկային են իրենց կամքը թելադրում, Լևոնը լավ էլ գիտի թե ում պոչը բռնած ման է գալիս, որ վեր բարձրանա: Հաճախ եմ անդրադարձել այս թեմային. Երբեք էլ իրականում պատահականություն չէր, որ Ազատության հրապարակում ցուցարարները ծածանում էին Իսրայելի դրոշը: 
Եթե մենք Լևոնին գիտնական, մեծ մտավորական ենք ընդունում, ինչպես կարող էր նման մարդը դառնալ հրիաների ձեռքի գործիք. նա լավ էլ գիտեր, թե ովքեր են եղել իրականում Մեծ եղեռնի ջարդը կազմակերպող այս փաշաները. Էնվեր, Թայլաթ, Ջեմալ... անգամ Աթաթուրքը ... ՈՒղակի Լևոնը թքած ունի թե ով ում է ջարդել, թե 1,5 միլիոն հայի արյուն է թափվել հրիաների դրդմամբ, հիմա էլ թող թափվի. կարևորը որ նորից դառնա Հայոց թագավոր.մարտիմեկյան դեպքերը դրա վառ ապացույցն են. Իրականում եղեռնի հրահրիչները եղել են հրիաները, որոնք նախանձով են լցված եղել հայ հաջողված վաճառականների ճարպկությանը, գործարարությանը... ու թուրք ազգին հանել են հայի դեմ:  ուզում ե ... Читать дальше »