Մի կրակ է 

Այրվում իմ մեջ

ՈՒ բոցկլտում,

Ինչքան շատ եմ

Այն պրպրտում,

Ավելի է նա թեժանում

Խարույկ դառնում.

Սրտիս երգն է

Այնտեղ ծնվում.

Կենդանանում

ՈՒ թրձվում թեժ խարույկում:

Սառնամանիք լինի դրսում,

Մրրիկ, կամ հողմ'

Ես չեմ մրսում.

Այդ կրակի հուրն է անվերջ

Ինձ ջերմացնում,

Բայց թող ասեմ,

Խոստովանեմ.

Վախենում եմ,

Վախենում եմ, որ բռնկված

Խարույկն հանկարծ,

Հանկարծ հանգչի.

Մտածում եմ,

Մտածում եմ ու աղերսում,

Թող հավաքեն հուրը նրա,

Մոխիրն անգամ թող հավաքեն

ՈՒ դրոշմեն

Մեր լեռներից վայր գլորված

Մի լերկ, ողորկ քարի վրա.

Սրտիս երգն այնտեղ գրեն'

Գրեն թեկուզ

Մի քանի տող...

1983

Կարող է ասեմ

Թող ու հեռացիր,

Կարող է ասեմ

Հավերժ մոռացիր,

Բայց սիրտս, սիրտս

Միշտ քեզ կտենչա

Աշնան տերևի պես  

Ահից կդողա,

Որ չհեռանաս,

Որ չմոռանաս...

Արտաշատ

Աչքերդ փակիր, չտեսնեմ նրանց.

Այնտեղ հրդեհ է հասկանու՞մ ես դու,

Թող որ մենք այսօր սերը մոռանանք,

Թող որ խորհենք քիչ, երկինք վերանանք.

Ամաչում եմ ես աչքերիդ նայել,

Ասես հանցանք եմ գործել իմ անգին

Հեռուներին եմ հայացքս հառել,

Բայց աչքերդ ա՜խ այնտեղ են կրկին:

   

    1966թ Արտաշատ

Թող վարդ դառնամ

Ես քո կրծքին'

Բույր խնկարկեմ

Թող երգ դառնամ

Քո շուրթերին

Քաղցր հնչեմ

Արև դառնամ

ՈՒ քո գրկում

Թող մայր մտնեմ.

Հենց այդ պահին  

Իրար փարված

Հավերժության  

Գիրկը կընկնեմ

1970թ Արտաշատ

Քեզ մի բառով,

Մի զորեղ բառով 

Են կոչել

Սե´ր,

Քեզ սիրտ այրող,

Թևեր պարգևող

Մի հատիկ բառով

Են կոչել.

Սե´ր,

Քեզ մի բառով է  

Մարդն ամփոփել,

Բայց զգացել է

Այդ հատիկ բառիդ

Մեծ վեհությունն  

ՈՒ սրբությունը

Սե´ր.

ՈՒ հավաստումն է

Կոչումն այդ բառիդ,

Որ քեզանով է,

Հե´նց քեզանով է

Աշխարհը կանգուն,

Հե´նց քեզանով է

Մարդն արարում

Իր էությունն ու

Իմաստնությունը,

Խաղաղությունն ու

Հավերժությունը  

Սե´ր...

1994թ Արտաշատ

Իմ սրտում սերմեր ցանեցիր

Կյանքի

Արև ու լույսեր,

Իմ ջահել հոգում հրդեհ վառեցիր.

Տենչանք ու սեր.

Դու այնպես կամաց մոտեցար

Սրտիս.

Վառեցիր կրակ,

Լուռ ու մանրաքայլ դու մտար հոգիս

Սիրո հրեշտակ

1982թ Արտաշատ

Ամեն-ամեն ինչ լիներ կյանքում

Չլիներ միայն ծերանալը,

Ամեն-ամեն ինչ լիներ կյանքում

Չլիներ միայն մոռանալը

Ա՜խ, միայն-միայ սիրելը լիներ,

Չլիներ, չլիներ հեռանալը

1986թ Արտաշատ

Սերն անժամանակ

Երբ այցի գա քեզ

Դու մի զարմանա,

ՈՒ թեժ կրակով

Սիրտդ էլ այրվի,

Թեկուզ մոխրանա,

Դու մի զարմանա

1986թ Բրյուսել

Չգիտեմ ինչու՞

Ինձ մոտ ես թվում,

Հարազատ ես թվում  

Ինձ այնքա՜ն...

Ես էլ չգիտեմ,

Ես էլ չգիտեմ

ՈՒ սարսափով եմ

Խորհում այդ մասին,

Եվ աշխատում եմ.

Վանել ինձանից

ՈՒ իմ խոհերից

Քեզ, քեզ,

Որ հարազատ ես

ՈՒ մոտ ես այնքա՜ն:

1998թ Արտաշատ

Ափսոսացի,

Որ ծնվել եմ

ՈՒ բաժինս

Դու´ եղար,

Ափսոսացի,

Որ լռել եմ

Այսքան  

Երկա՜ր ու երկա՜ր...

Ա՜խ որտեղի՞ց

Հանդիպեցիր

Այսքան դահիճ,

Դժնդեմ

Հացս արցունքով

Շաղախեցիր,

Հերիք այսքան  

Համբերեմ.

Անցավ կյանքս

Բան չմնաց,

Գարուններս  

Էլ ետ չեն գա.

Խորտակվել է

Նավակն հույսիս

ՈՒ հույսի լույս

Էլ չկա...

1988թ Արտաշատ